- epifít
- -a m (ȋ) bot. rastlina, ki raste na drugi rastlini in ima lastno presnovo, priraslika: alge, lišaji in mahovi so najbolj pogosti epifiti pri nas
Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
epifít
Look at other dictionaries:
epifit — EPIFÍT, Ă, epifiţi, te, adj. (Despre plante; şi substantivat) Care trăieşte fixat pe altă plantă fără a fi parazit, aceasta servindu i numai ca sprijin. – Din fr. épiphyte. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 epifít adj. m., pl.… … Dicționar Român
epifit — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. epifiticie, bot. {{/stl 8}}{{stl 7}} roślina samożywna (nie będąca pasożytem) rosnąca na innej roślinie (np. liczne gatunki storczyków, porostów, mchów, paproci tropikalnych); porośle <nłac. z gr.>… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
epífit — e|pí|fit Mot Pla Nom masculí … Diccionari Català-Català
epifít — adj. m., pl. epifíţi; f. sg. epifítã, pl. epifíte … Romanian orthography
epifit — is., bit. b., Fr. épiphyte Üst bitken … Çağatay Osmanlı Sözlük
epifit — m IV, D. u, Ms. epifiticie; lm y bot. epifity «rośliny (np. porosty, mchy, wiele storczyków) rosnące na drzewach, głównie w lasach tropikalnych, nie będące pasożytami» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
épiphyte — [ epifit ] adj. • 1839; lat. sav., du gr. epi « sur » et phuton « plante » ♦ Bot. Qui croît sur d autres plantes sans en tirer sa nourriture (opposé à parasite). Le lierre, les lianes sont des plantes épiphytes. Orchidée épiphyte, qui pousse sur… … Encyclopédie Universelle
ȍslad — m bot. 1. {{001f}}paprat (Polypodium vulgare) iz porodice oslada, biljka sjenovitih obronaka i šuma, ponekad raste kao epifit na stablima 2. {{001f}}〈mn〉 porodica paprati s velikim perastim listovima (Polypodiaceae), pripada joj najveći broj… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
aericol — AERÍCOL, Ă adj. (despre plante) Care trăieşte în întregime în aer. [< fr. aéricole]. Trimis de LauraGellner, 20.10.2004. Sursa: DN AERÍCOL, Ă adj. (despre plante) care creşte în aerul liber; epifit. (< fr. aéricole) Trimis de raduborza,… … Dicționar Român
üst bitken — sf., bit. b. Başka bir bitkinin üzerinde biten ancak asalak olmayan (bitki), epifit … Çağatay Osmanlı Sözlük
