öğreti — is. 1) Bilimde bir düzenli görüşü oluşturan ilke ve dogmaların bütünü, meslek, doktrin Öğretisini başkalarına iletebilmekten umudunu kestiği anlar bile oluyordu. H. Taner 2) Belli bir anlayışa, düşünceye dayalı olan ilke veya ilkeler dizisi,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
bilinemezcilik — is., ği, fel. 1) Bilginin bağıntılı olduğuna ve bundan dolayı salt olmadığına inanan öğreti 2) Tanrı nın ve evrenin nereden türediğinin bilinmediğini ve bilinemeyeceğini ileri süren öğreti, laedriye, agnostisizm … Çağatay Osmanlı Sözlük
erek bilimi — is., fel. 1) Evreni ereklerle araçlar arasında bir ilişkiler dizgesi olarak gören öğreti, teleoloji 2) Yalnızca insan hareketlerinin değil, tarih ve tabiat olaylarının ve bütünün olduğu gibi tek tek olayların da ereklerle belirlenmiş ve… … Çağatay Osmanlı Sözlük
pogréti — gréjem dov. (ẹ ẹ̑) 1. narediti kaj (spet) toplo: pogreti krompir; jed je treba še pogreti / pogreti kosilo // narediti kaj nekoliko toplo: še kozarce mora pogreti / pogreti posteljo, spalnico 2. povzročiti občutek toplote; ogreti: sonce jih je… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
ugréti — ugréjem dov. (ẹ ẹ̑) 1. povzročiti občutek toplote: sonce jih je ugrelo / hitra hoja ga je ugrela 2. narediti kaj toplo; ogreti: ugreti noge z masiranjem; mel si je roke, da bi si ugrel prste ● dekle mu je ugrelo srce ogrelo; ekspr. pogovor nas… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
ahlakçılık — is., ğı, fel. Ahlakı bir araç değil, bir amaç sayan öğreti, aktörecilik, törelcilik, moralizm … Çağatay Osmanlı Sözlük
akılcılık — is., ğı, fel. 1) Akla dayanan, doğruluğun ölçütünü duyularda değil, düşünmede ve tümdengelimli çıkarmalarda bulan öğretilerin genel adı, usçuluk, akliye, rasyonalizm, deneycilik karşıtı 2) top. b. Akla ve akıl yolu ile varılan yargıya inanma,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
anlıkçılık — is., ğı, fel. Duyu ve irade karşısında anlığın üstünlüğünü ileri süren öğreti, zihniye, entelektüalizm … Çağatay Osmanlı Sözlük
antiemperyalizm — is., Fr. antiimpérialisme Emperyalizme karşı tutum, davranış veya öğreti … Çağatay Osmanlı Sözlük
atomculuk — is., ğu, fel. Evrenin, bölünmez parçaların kümelenmesinden oluştuğunu ileri süren öğreti … Çağatay Osmanlı Sözlük
