Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
obrus — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || u, Mc. obrussie {{/stl 8}}{{stl 7}} płat materiału, folii itp., służący do nakrywania stołu jadalnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biały, wzorzysty, lniany, bawełniany obrus. Poplamić obrus kawą. Rozłożyć obrus na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrus — m IV, D. a ( u), Ms. obrussie; lm M. y «nakrycie na stół» Lniany, bawełniany, adamaszkowy obrus. Biały, kolorowy obrus. Obrus w kratę. Mereżkowany obrus. Nakryć stół obrusem. Zmienić obrus … Słownik języka polskiego
обрус — род. п. а скатерть (Даль), укр. обрус, др. русск., цслав. обрусъ sudarium , болг. обрус платок, салфетка , словен. obrȗs, чеш., слвц. obrus, польск. obrus скатерть . Из *o brus, связанного чередованием гласных с цслав. бръснѫти стереть , русск.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
poplamić — dk VIa, poplamićmię, poplamićmisz, poplamićplam, poplamićmił, poplamićmiony «zrobić wiele plam na czymś, pokryć plamami; zaplamić» Poplamić obrus, podłogę, ubranie. Palce poplamione atramentem. poplamić się 1. strona zwrotna czas. poplamić Dzieci … Słownik języka polskiego
убрус — женский головной платок, полотенце , укр. убрус, др. русск. убрусъ полотенце (Жит. Кодрата, ХI в.; см. Срезн. III, 1117 и сл.), ст. слав. оуброусъ σουδάριον (Остром.), болг. убрус платок, полотенце , сербохорв. у̀брус, словен. ubrȗs, чеш. ubrus … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
jeść — 1. pot. Czym, z czym to się je? «jak należy z tym postępować, jak sobie z tym poradzić, co to jest»: Nie jestem już dziewicą, nie bój się, wiem czym to się je (...). J. Kaczmarski, Plaża. 2. Jeść jak kurczę, jak ptaszek, jak wróbelek «nie mieć… … Słownik frazeologiczny
adamaszkowy — przym. od adamaszek Adamaszkowy obrus. Adamaszkowa bielizna pościelowa … Słownik języka polskiego
biały — białyali, bielszy «mający barwę właściwą śniegowi, mleku» Oślepiająco biały śnieg. Biały obrus. Białe obłoki, kwiaty. Zęby białe jak ser. Ponad śnieg bielszym się stanę. (Żeromski) ∆ Biały człowiek «potocznie o człowieku należącym do białej… … Słownik języka polskiego
bielusieńki — bielusieńkińcy forma zdr. o odcieniu intensywnym od bieluśki Bielusieńki obrus … Słownik języka polskiego
czysty — czyści, czystszy a. czyściejszy 1. «nie zabrudzony, wolny od zanieczyszczeń» Czysta bielizna. Czysty, świeży śnieg. Obrus czyściejszy od serwetek. ∆ Czysty papier «papier nie zapisany, nie zadrukowany» ◊ Być czystym «nie mieć na sumieniu nic… … Słownik języka polskiego
