- oblíčiti
- -im nedov. (í ȋ) star. oblikovati: lončar obliči posodo / pisatelj obliči preteklost zelo osebno / slutnja se je obličila v gotovost
Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
oblici — OBLICÍ, oblicesc, vb. IV. (înv. şi pop.) 1. tranz. A dibui, a descoperi, a găsi. 2. tranz. şi intranz. A alia, a prinde de veste, a auzi. – Din sl. obličiti. Trimis de ana zecheru, 28.10.2008. Sursa: DEX 98 OBLICÍ … Dicționar Român