Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
obiło się — {{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}obiło się {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 22}}o uszy {{/stl 22}}{{stl 7}} ktoś słyszał, czytał o czymś, ale nie wie nic bliższego na ten temat : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego nazwisko obiło mi się kiedyś o uszy.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obíl — a o [iu̯ in il] prid. (ȋ ȋ) zastar. obilen: obil dež namaka polje; vrnili so se z obilim plenom; čaka jih obilo plačilo / bil je deležen obilih časti velikih, visokih; zajci so se razmnožili v obilem številu v velikem / visoka in obila ženska / … Slovar slovenskega knjižnega jezika
Naijalingo — URL www.naijalingo.com Slogan Dictionary for all your Nigerian pidgin/broken English needs Type of site Pidgin English Dictionary Registration optional Availa … Wikipedia
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
DIAMOND 101.1 FM, Ibadan, Nigeria — DIAMOND 101.1 FM is the community radio station of the University of Ibadan, Nigeria s premier University. The Station was officially opened on the 30th of October, 2008 by the Executive governor of Niger State, Dr. Mu azu Babangida Alliu as part … Wikipedia
obić się — Coś obija się (o coś) jak groch o ścianę zob. groch 1. Coś obiło się komuś o uszy zob. ucho 6 … Słownik frazeologiczny
obijać się — Coś obija się (o coś) jak groch o ścianę zob. groch 1. Coś obiło się komuś o uszy zob. ucho 6 … Słownik frazeologiczny
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
dúšanje — a s (ū) glagolnik od dušati se: vse njegovo dušanje ni nič pomagalo / v njihovem govorjenju je bilo obilo grdega dušanja … Slovar slovenskega knjižnega jezika
lísa — 1 e ž (í) 1. mesto, ki ima drugačno barvo ali videz kot ostala površina: na steklu svetilke se je naredila črna lisa; na obrazu so se ji od razburjenja napravile rdeče lise; vlažne lise na steni; žival z belo liso na glavi, repu / redko bele lise … Slovar slovenskega knjižnega jezika
