kôncem

kôncem
predl. (ó) z rodilnikom, neustalj. za izražanje bližine končne meje v časovni enoti; konec: knjiga bo izšla koncem maja // za izražanje bližine končne meje v prostoru; na koncu: hiša koncem vasi // v zvezi koncem koncev konec koncev: koncem koncev se je spametoval

Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • wiązać – związać koniec z końcem — {{/stl 13}}{{stl 7}} z trudem utrzymywać rodzinę, żyć z małych dochodów (od wypłaty do wypłaty), skromnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Muszę rozglądać się za jakąś dodatkową pracą, bo już z trudem wiążę koniec z końcem. Po ostatnich podwyżkach nie mogli …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • koniec — 1. Bez końca «bardzo długo, wciąż, bezustannie»: (...) nie potrafią niczego zrobić szybko, będą się bez końca naradzać. GW 06/04/2000. 2. Czeka, spotka kogoś marny koniec «czeka, spotka kogoś zła, żałosna, smutna przyszłość, nędza, opuszczenie w… …   Słownik frazeologiczny

  • kônec — 1 nca m, mest. mn. stil. koncéh (ó) 1. del, predel, prostorsko najbolj oddaljen od a) izhodišča, začetka: konec njive prerašča plevel / konci brkov so mu silili v usta; odgriznil si je konec jezika / konec knjige je zelo zanimiv / pes ima na… …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • šı̏ti — (što) nesvrš. 〈prez. šı̏jēm, prid. trp. šìven, šît jez. knjiž. ekspr., pril. sad. šı̏jūći, gl. im. šìvēnje〉 1. {{001f}}koncem udjenutim u iglu sastavljati, spajati krojene dijelove tkanine, platna i sl., izrađujući odjeću, obuću i dr.; šivati 2.… …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • związać — ręce stułą «o księdzu: dać ślub» Mieć związane ręce zob. ręka 34. Nie móc związać końca z końcem; ledwie, ledwo, z trudem móc związać koniec z końcem zob. koniec 5 …   Słownik frazeologiczny

  • związywać — Związać ręce stułą «o księdzu: dać ślub» Mieć związane ręce zob. ręka 34. Nie móc związać końca z końcem; ledwie, ledwo, z trudem móc związać koniec z końcem zob. koniec 5 …   Słownik frazeologiczny

  • bom — m IV, D. u, Ms. bommie; lm M. y 1. sport. «przyrząd gimnastyczny w postaci drewnianej belki dającej się podnosić i opuszczać, służący do wykonywania zwisów i ćwiczeń równoważnych; bum, tram» 2. żegl. «poziome ruchome drzewce służące do mocowania… …   Słownik języka polskiego

  • koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… …   Słownik języka polskiego

  • związać — dk IX, zwiążę, zwiążesz, zwiąż, związaćał, związaćany związywać ndk VIIIa, związaćzuję, związaćzujesz, związaćzuj, związaćywał, związaćywany 1. «wiążąc połączyć końce czegoś» Związać sznurowadła. Związać chustkę, szalik pod brodę. ∆ Związać… …   Słownik języka polskiego

  • šiti — šȉti (što) nesvrš. <prez. šȉjēm, prid. trp. šìven, šȋt jez. knjiž. ekspr., pril. sad. šȉjūći, gl. im. šìvēnje> DEFINICIJA 1. koncem udjenutim u iglu sastavljati, spajati krojene dijelove tkanine, platna i sl., izrađujući odjeću, obuću i… …   Hrvatski jezični portal

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”