- infíks
- -a m (ȋ) lingv. oblikoslovna prvina, ki se vstavlja v besedo, navadno v koren: infiksi in prefiksi
Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
infíks
Look at other dictionaries:
infiks — ìnfiks m <G mn ȉnfīksā> DEFINICIJA gram. afiks koji se u tvorbi umeće u korijen riječi, čest u nekim jezicima (npr. austronezijskim), u indoeuropskim jezicima rijedak (npr. n u lat. iu n gere: uprezati); umetak ETIMOLOGIJA lat. infixus:… … Hrvatski jezični portal
Infiks — Indskudt element … Danske encyklopædi
infiks — m IV, D. u, Ms. infikssie; lm M. y jęz. «element fonetyczny występujący w rdzeniu wyrazu, będący wykładnikiem określonej formy gramatycznej, np. w języku polskim n (połączone z poprzedzającą samogłoską, pisane jako ą): siadać siądę (fonetycznie… … Słownik języka polskiego
disjùnkcija — ž 1. {{001f}}a. {{001f}}razdvajanje; razdruživanje b. {{001f}}ono što je protivno, opreka 2. {{001f}}log. logička operacija koja izjavama A i B pridružuje izjavu »A ili B«; dobivena izjava je lažna samo ako su A i B obje lažne 3. {{001f}}lingv.… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
ùmetak — m 〈G tka, N mn eci〉 1. {{001f}}manji dio ili komad koji se umeće (u tekst, u skladbu, na mjesto ukrasa, u neki program itd.) [∼ u kosi; glazbeni ∼]; uložak, ušivak, implantacija 2. {{001f}}lingv. vrsta afiksa koji se umeće unutar riječi između… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
afiks — m IV, D. u, Ms. afikssie; lm M. y jęz. «cząstka słowotwórcza wyrazu występująca przed rdzeniem (prefiks, przedrostek), po rdzeniu (sufiks, przyrostek) lub wewnątrz rdzenia (infiks, wrostek)» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
wrostek — m III, D. wrostektka, N. wrostektkiem; lm M. wrostektki 1. → infiks 2. miner. wrostki «obce twory tkwiące w minerałach, zwykle drobne kryształy jednego minerału, powstałe wcześniej i wchłonięte przez duży kryształ minerału drugiego» … Słownik języka polskiego
rastavljanje — ràstavljānje sr DEFINICIJA 1. <gl. im.>, v. rastavljati 2. postupak razdruživanja, razdvajanja 3. lingv. logički odnos rastavljanja opsega pojma da bi se stvorila dva ili više pojmova (npr. afiks = sufiks + prefiks + infiks); disjunkcija… … Hrvatski jezični portal
afiks — àfiks m <N mn i, G kāsā/ȁfīksā> DEFINICIJA lingv. zbirni pojam za prefiks, infiks i sufiks, vezani morfem koji ima neku gramatičku ulogu ETIMOLOGIJA lat. affixum: pribijeno, pričvršćeno ≃ ad + figere: pričvrstiti … Hrvatski jezični portal
opseg — ȍpsēg m <N mn ēzi> DEFINICIJA 1. ukupna duljina vanjskih rubova neke površine [opseg kruga] 2. razg. granice čega, okvir čega, domet, djelokrug (izlaganja, zakona, pravila, teme itd.) SINTAGMA opseg geometrijskog lika mat. duljina zatvorene … Hrvatski jezični portal
