Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
elektrolit — elektròlīt m <G elektrolíta> DEFINICIJA kem. 1. otopina ili talina koja vodi električnu struju 2. tvar koja postaje električni vodič kad se rastali ili otopi ETIMOLOGIJA elektro + lit2 … Hrvatski jezični portal
elektrolit — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. elektroliticie {{/stl 8}}{{stl 7}} układ ciekły (np. roztwór kwasu, zasady, soli) mający właściwość przewodzenia prądu elektrycznego dzięki obecności swobodnie poruszających się jonów {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
elektrolit — is., fiz., Fr. électrolyte 1) Elektroliz işlemiyle çözülen madde 2) biy. Hücre içi ve dışı sıvısındaki sodyum, potasyum vb. madensel iyonlar Birleşik Sözler elektrolit dengesi … Çağatay Osmanlı Sözlük
elektrolit — m IV, D. u, Ms. elektroliticie; lm M. y chem. fiz. «układ ciekły (np. roztwór kwasów, zasad i soli) zdolny do przewodzenia prądu elektrycznego dzięki obecności swobodnie poruszających się jonów» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
elektrolit — <yun. elektron və lutos – həll olunmuş> İçərisindən elektrik cərəyanı keçdikdə, öz tərkib hissələrinə ayrılan kimyəvi maddə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
elektrolit dengesi — is., biy. Hücre içi ve dışı sıvısındaki madensel iyonların eşit yoğunlukta bulunması … Çağatay Osmanlı Sözlük
denge — is. 1) Bir nesnenin veya bir insanın devrilmeden durma hâli, muvazene, balans 2) Zihinsel ve duygusal uyum, istikrar Ruhsal denge. 3) Siyasi güçlerin, yetkilerin birbirini sınırlayacak biçimde dağıtılması 4) Ekonomik hayatın uyumlu düzeni 5) fiz … Çağatay Osmanlı Sözlük
elektrolizer — m IV, D. a, Ms. elektrolizererze; lm M. y chem. fiz. «urządzenie służące do przeprowadzania elektrolizy, składające się ze zbiornika zawierającego elektrolit i zanurzonych w nim elektrod, połączonych ze źródłem prądu stałego; wanna… … Słownik języka polskiego
siarkowy — «dotyczący siarki; zawierający siarkę, nasycony siarką» Pokłady, złoża siarkowe. Preparaty siarkowe. Kopalnictwo siarkowe. ∆ Barwniki siarkowe «grupa barwników syntetycznych nierozpuszczalnych w wodzie, odpornych na światło i pranie, stosowanych… … Słownik języka polskiego
wanna — ż IV, CMs. wannannie; lm D. wanien 1. «duże, podłużne naczynie do kąpieli» Blaszana, porcelanowa wanna. Kąpać się w wannie. 2. hutn. «piec hutniczy, w którym ogrzewane przedmioty pobierają ciepło od gorącej cieczy, np. od roztopionego ołowiu lub… … Słownik języka polskiego
