- opasáč
- -a m (á) žarg., voj. (vojaški) pas: komandant si je popravil opasač
Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
opasáč
Look at other dictionaries:
opasać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, opasaćam, opasaća, opasaćają, opasaćany {{/stl 8}}– opaść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, opasę, opasie, opaś, opasł, opasła, opaśli, opasiony {{/stl 8}}{{stl 7}} paść, karmić intensywnie; tuczyć : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opasač — opàsāč m <G opasáča> DEFINICIJA remen, pojas ETIMOLOGIJA vidi opasati … Hrvatski jezični portal
opasać — I dk IX, opaszę, opaszesz, opasz, opasaćał, opasaćany opasywać ndk VIIIa, opasaćsuję, opasaćsujesz, opasaćsuj, opasaćywał, opasaćywany 1. «nałożyć pas, obwinąć, obwiązać coś czymś jak pasem» Opasać talię pasem, szarfą. Opasać włosy wstążką. 2.… … Słownik języka polskiego
opasać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}opasywać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opasywać się – opasać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} opasywać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opasała się szarfą. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opasywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk, Ib, opasywaćsuję, opasywaćsuje, opasywaćany {{/stl 8}}– opasać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, opaszę, opasze, opasywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} otaczać coś pasem lub czymś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przewiązać — dk IX, przewiązaćwiążę, przewiązaćwiążesz, przewiązaćwiąż, przewiązaćał, przewiązaćany przewiązywać ndk VIIIa, przewiązaćzuję, przewiązaćzujesz, przewiązaćzuj, przewiązaćywał, przewiązaćywany «opasać czymś, zawiązując końce; obwiązać, przepasać»… … Słownik języka polskiego
pȍjās — m 1. {{001f}}ono čime se opasuje, veže odjeća u struku; remen, opasač, pȃs1 2. {{001f}}najuži dio tijela između prsnog koša i trbuha; struk 3. {{001f}}a. {{001f}}ono što se nalazi, što ide oko čega u obliku trake, zamišljene trake, zone i sl. b.… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
kordon — m IV, D. u, Ms. kordonnie; lm M. y 1. «szpaler wojska, policji itp. otaczający jakieś miejsce, obiekt w celu utrzymania porządku lub w celu ograniczenia możliwości swobodnego poruszania się ludzi» Kordon policji. Otoczyć, opasać kordonem wojska… … Słownik języka polskiego
mur — m IV, D. u, Ms. murze; lm M. y 1. «element budowli (np. ściana, sklepienie) lub samodzielna budowla, będąca zwykle ogrodzeniem, wykonane z cegieł, pustaków, kamieni, bloków betonowych itp., układanych na zaprawie lub na sucho (np. połączonych na… … Słownik języka polskiego
