oklèp

oklèp
-épa m (ȅ ẹ́) 1. nekdaj kovinska vojaška obleka, gibljiva na sklepih: nadeti si oklep; težek bojni oklep; oklep srednjeveškega viteza; oklep z vizirjem / razstava orožja in oklepov / prsni oklep brez rokavov 2. trden zunanji zaščitni del a) vojaškega vozila: tanki z debelim oklepom; neprebojni oklep ladje b) s prilastkom kakega predmeta: oklep blagajne; kovinski oklep ročne bombe; močen oklep filmske kamere / kamnit oklep vodnjaka 3. zunanje ogrodje nekaterih živali: rakov oklep; oklep želve / žival se je obdala z oklepom 4. navadno s prilastkom kar kaj močno prijema, stiska: mavčni oklep; tesen usnjen oklep; počutim se lahkega, kot bi padel oklep z mene // ekspr., z oslabljenim pomenom poudarja pomen samostalnika, na katerega se veže: živeti v oklepu gotovosti; obdal se je z oklepom molka in potrpežljivosti ◊ bot. alpska rastlina z belimi ali rdečkastimi cveti v socvetjih, Androsace

Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • oklep — oklep* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. na oklep {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oklep — rzad. «bez kulbaki, bez siodła (zwykle w wyrażeniu: na oklep)» Jechać konno na oklep …   Słownik języka polskiego

  • na oklep — → oklep …   Słownik języka polskiego

  • na oklep — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} o jechaniu wierzchem: bez siodła, bez kulbaki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jechać na oklep. Jazda konno na oklep. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • jechać — ndk, jadę, jedziesz, jedź, jechał 1. «przenosić się z miejsca na miejsce za pomocą środków lokomocji, odpowiedniego sprzętu sportowego lub na grzbiecie zwierzęcia; odbywać podróż, udawać się w jakimś kierunku» Jechać pociągiem, samochodem,… …   Słownik języka polskiego

  • oklepać — dk IX, oklepaćpię, oklepaćpiesz, oklep, oklepaćał, oklepaćany oklepywać ndk VIIIa, oklepaćpuję, oklepaćpujesz, oklepaćpuj, oklepaćywał, oklepaćywany «uderzając płasko obić coś po wierzchu lub ze wszystkich stron» Oklepać pościel na łóżku …   Słownik języka polskiego

  • črepínja — e ž (í) 1. košček razbite lončene, steklene posode: urezati se s črepinjo; steklene črepinje; črepinje krožnika / ekspr. šipa se je razletela na tisoč črepinj veliko koscev / kozarci so bili takoj v črepinjah razbiti; denarja ima kot črepinj zelo …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • damascírati — am dov. in nedov. (ȋ) nekdaj s kovanjem vzorčasto okrasiti železo ali jeklo: damascirati oklep damascíran a o: damascirano bodalo …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • hitín — a m (ȋ) zool. roževini podobna snov, iz katere je zunanje ogrodje, oklep členonožcev …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • hitínast — a o prid. (ȋ) zool. ki je iz hitina: hitinast oklep; hitinasta pokožnica …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”