- obrázen
- -zna -o prid. (ȃ) nanašajoč se na obraz: obrazni deli / obrazne kosti, mišice / osvežilne obrazne kopeli / obrazna mimika ♦ anat. obrazni živec gibalni živec obraznih mišic; kozm. obrazna voda
Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
obrázen
Look at other dictionaries:
szwank — 1. Narazić, wystawić kogoś, coś na szwank «narazić kogoś, coś na niebezpieczeństwo, straty, zniszczenie»: (...) czy interesy kilku posłów i grupki radnych były aż tak ważne, że warto było interes państwa wystawiać na szwank (...). Polityka… … Słownik frazeologiczny
but — m IV, D. buta, Ms. bucie; lm M. y 1. «wierzchnie okrycie stopy lub stopy i kostki, czasem również łydki, przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne, z mocną częścią spodnią (podeszwą), chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, oraz niekiedy z… … Słownik języka polskiego
chirurgia — ż I, DCMs. chirurgiagii, blm 1. «dział medycyny, w którym podstawowym sposobem leczenia jest zabieg operacyjny» Chirurgia ogólna. Chirurgia serca, naczyń krwionośnych. Studiować chirurgię. ∆ Chirurgia kosmetyczna «chirurgia zajmująca się… … Słownik języka polskiego
doznać — dk I, doznaćam, doznaćasz, doznaćają, doznaćaj, doznaćał, doznaćany doznawać ndk IX, doznaćnaję, doznaćnajesz, doznaćwaj, doznaćwał, doznaćwany «odczuć, poczuć, przeżyć coś, doświadczyć czegoś» Doznać zawodu, bólu, cierpienia. Doznawać uczucia… … Słownik języka polskiego
obić — dk Xa, obiję, obijesz, obij, obił, obity obijać ndk I, obićam, obićasz, obićają, obićaj, obićał, obićany 1. «uderzeniem spowodować uszkodzenie, wyszczerbienie, odpadnięcie czegoś; obtłuc, obtrącić» Obić dzbanek, filiżankę. Obić tynk ze ściany. 2 … Słownik języka polskiego
obijać — ndk I, obijaćam, obijaćasz, obijaćają, obijaćaj, obijaćał, obijaćany 1. forma ndk czas. obić (p.) 2. «uderzając o coś doznawać obrażeń, potłuczeń» Obijać sobie nogi o meble. obijać się 1. forma ndk czas. obić się (p.) 2. pot. «wałęsać się nic nie … Słownik języka polskiego
obrażenie — n I 1. rzecz. od obrazić. 2. lm D. obrażenieeń «uszkodzenie ciała jako skutek uderzenia, skaleczenia, złamania» Obrażenie wewnętrzne. Doznać ciężkich obrażeń ciała. Doznał lekkiego obrażenia głowy. obrażenie się rzecz. od obrazić się … Słownik języka polskiego
obuwie — n I, blm «wierzchnie okrycie stopy przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne z mocną częścią spodnią (podeszwą) chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, czasem z wysoką cholewką do kolan; buty» Obuwie letnie, zimowe, sportowe. Modne obuwie.… … Słownik języka polskiego
potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… … Słownik języka polskiego
traumatologia — ż I, DCMs. traumatologiagii, blm med. «dział medycyny klinicznej obejmujący leczenie obrażeń ciała wywołanych przez urazy, zwłaszcza urazy mechaniczne narządu ruchu; chirurgia urazowa» ∆ Traumatologia przemysłowa «dział medycyny zajmujący się… … Słownik języka polskiego
