- dróžka
- -e ž (ọ̑) zlasti v ruskem okolju manjša nepokrita kočija: peljati se z drožko
Slovar slovenskega knjižnega jezika . 2000.
dróžka
Look at other dictionaries:
dróżka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. dróżkażce; lm D. dróżkażek {{/stl 8}}{{stl 7}} wąska droga polna, leśna, ogrodowa itp.; alejka, ścieżka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pójść dróżką na skróty. Wyasfaltować dróżkę. Dróżka wije się wśród pól i łąk. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dróżka — ż III, CMs. dróżkażce; lm D. dróżkażek «wąska droga; wydeptana ścieżka; alejka» Dróżki leśne, polne. Spacerowała po dróżkach ogrodu. Do rzeki wiodła wąska dróżka … Słownik języka polskiego
droşcă — DRÓŞCĂ, droşte, s.f. (înv. şi pop.) Birjă. – Din ucr. drožka. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 DRÓŞCĂ s. v. birjă, trăsură. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime dróşcă s. f … Dicționar Român
polny — 1. «znajdujący się, rosnący na polu; żyjący, gnieżdżący się na polu; odbywający się na polu; pochodzący, zebrany z pola» Polny kamień. Polne kwiaty. Roboty polne. ∆ Polna droga, dróżka, ścieżka «droga, dróżka, ścieżka wiodąca przez pole» ∆ Polny… … Słownik języka polskiego
ДОРОЖКА — 1. расстояние между центрами заклёпок или болтов соединения в поперечном направлении к усилию 2. узкая дорога или полоса с искусственным покрытием, как правило, для пешеходного и велосипедного движения (Болгарский язык; Български) 1. разстояние… … Строительный словарь
alejka — ż III, CMs. alejkajce; lm D. alejkajek «mała aleja; dróżka w parku, w ogrodzie» Leszczynowa alejka. Piaszczysta alejka. Kręte alejki … Słownik języka polskiego
drożyna — ż IV, CMs. drożynanie; lm D. drożynayn «wąska droga; ścieżka, dróżka» Drożyna leśna, polna. Kręta, wąska drożyna. Drożyna wije się, skręca. Iść drożyną … Słownik języka polskiego
podleśny — «znajdujący się, położony blisko lasu, pod lasem» Podleśne pole, pastwisko. Podleśna dróżka … Słownik języka polskiego
równiuteńko — forma zdr. o odcieniu intensywnym od równiutko Dróżka biegła równiuteńko … Słownik języka polskiego
ścieżka — ż III, CMs. ścieżkażce; lm D. ścieżkażek «wąski pas ziemi wydeptany przez ludzi lub zwierzęta albo specjalnie wytyczony i ubity dla pieszych (np. w parkach); wąska droga, dróżka» Wąska, kręta, stroma ścieżka. Ścieżka polna, leśna, górska. Ścieżka … Słownik języka polskiego
